BlackBerry Pearl

RIM is het laatste bedrijf je zou verwachten dat een sexy mobiel apparaat als hun grote, hebben utilitaire BlackBerry-apparaten gevuld hun apparaat portefeuille jaren produceren en ze hebben verdiend cult-status en de "CrackBerry" naam te gaan met het. Als het leven zou hebben, RIM verraste ons met de BlackBerry Pearl 8100 smartphone is dat niet alleen slim, maar ook trendy en flashy genoeg om te concurreren in de mobiele markt van vandaag waar mobiele telefoons ook te fungeren als persoonlijke stijl accessoires. Meten van 4,2 x. 1.97 x 0.57 inch met een glanzend zwarte kunststof behuizing en gun-metal zilveren kant accenten, kan de BlackBerry Pearl concurreren met de Nokia 8801 (OK, bijna) of de Motorola SLVR L7 als het gaat om mode, maar het is een telefoon met hersens. En het is een nieuwe trend voor 2006, zoals we hebben gezien met de slanke en eleganteCingular 3125 en T-Mobile Dash. Looks + hersenen zijn een killer combinatie voor een succesvolle mobiele apparaat, maar de vraag is kan deze smartphone het aantrekken van nieuwe gebruikers die nog nooit in de BlackBerry kamp met behoud van zijn oproep aan de traditionele "CrackBerry" gebruikers? Lees verder.








De BlackBerry Pearl (modelnummer 8100 van de product-portfolio van RIM) komt met BlackBerry Enterprise Server ondersteuning voor push e-mail, een 1.3 megapixel camera, MicroSD uitbreidingsslot, geïntegreerde Bluetooth 2.0 en een onlangs bijgewerkte SureType toetsenbord samen met een groot scherm en BlackBerry Maps applicatie.



De BlackBerry Pearl is een quad-band GSM-wereld telefoon met EDGE ondersteuning en het is momenteel alleen aangeboden door T-Mobile in de VS. Het zal komen te Cingular in de toekomst.



Design en ergonomie



Design is een van de hoogtepunten van de BlackBerry Pearl, en het moet goed verkopen, alleen omdat het er zo darn cool en is zo klein en licht. Naast het glanzend zwarte behuizing en de zilveren accenten, de BlackBerry Pearl heeft de juiste rondingen en voelt erg goed in de hand. Hoewel glanzend, trilt de telefoon niet het gevoel erg glad en zal niet uit glijden van je hand per ongeluk. De 2.2 "display neemt een groot deel van de voorkant, en daaronder zijn de menu’s toetsen en toetsenbord die witte achtergrondverlichting hebben.







De BlackBerry Pearl heeft zowel SureType en multi-tap input methoden. SureType technologie is BlackBerry’s eigen versie van voorspellende tekst die voor het eerst verscheen op de BlackBerry 7100-serie, die was het eerste product RIM lijn om twee brieven hebben op een sleutel. De Pearl’s nieuwe toetsenbord ontwerp en SureType zijn verbeterd ten opzichte van de versie op de 7100-serie. De software werkt erg goed in het voorspellen van woorden en het leren van nieuwe woorden. De multi-tap input werkt vergelijkbaar met multi-press/multi-tap op traditionele telefoons. Deze input methoden zijn goede keuzes voor de Pearl waarvan toetsenbord is tussen een echte QWERTY-toetsenbord en een traditionele telefoon toetsenbord. Sommige toetsen zijn gewijd aan een brief (plus de hogere ASCIIs zoals getallen en symbolen), terwijl andere zijn bevolkt met 2 letters van het alfabet plus de hogere ASCII-symbolen. Als u een traditionele BlackBerry-gebruiker, of zelfs een Treo of keyboarded Windows Mobile-gebruiker, zal dit zich onhandig en je typt snelheid zal worden langzaam in het begin. Of je zult wennen aan dit toetsenbord ontwerp zal grotendeels afhangen van hoeveel tijd je kan besteden aan opleiding uzelf en uw geduld niveau. Die migratie van traditionele telefoons (met alleen een numeriek toetsenbord) moet een iets gemakkelijkere tijd om te wennen aan de BlackBerry Pearl SureType toetsenbord als bespaart u een paar toetsaanslagen en je zal altijd multi-tap om op terug te vallen. De toetsen op de Pearl heeft meer van een schommelstoel beweging dan elke andere telefoon numpad of QWERTY-toetsenbord die we hebben gezien en de toetsen zijn fysiek groter dan die van de Treo en de BlackBerry 8700. De schommelende beweging maakt men zich afvragen of deze toetsen sterk genoeg zijn om het laatst.







De Cingular versie van de BlackBerry Pearl



Weg is de geliefde jog-wiel te vinden op de andere zijde van de BlackBerry, de Pearl heeft een flat track bal zit in het midden van de voorkant net onder het scherm en het is drukgevoelige controle die u toelaat om omhoog / omlaag en links / recht door borstelen je duim of vinger overheen. De scrollen controles zijn vrij responsief en gemakkelijk te wennen. Wanneer ingedrukt, de trackball fungeert ook als een actie-knop. Aan de linkerkant van de baan bal is op de toets Menu, dat geeft u een lijst met toepassingen als er geen app is geopend of het menu in een applicatie die open is. De Escape-toets is verplaatst naar de voorkant en het leven aan de rechterkant van de baan bal in plaats van op de rechterkant van de telefoon als op de andere BlackBerry’s. De Call Verzend en End-toetsen flank van het menu en ontsnappen toetsen. De BlackBerry Pearl heeft een speciale Mute-knop op de bovenzijde van de telefoon en een LED boven de display aan de rechterkant van het luistergedeelte. De LED geeft de status van de netwerkverbinding, Bluetooth-radio macht en hij knippert rood wanneer je een nieuw bericht.



U vindt het volume omhoog en omlaag knoppen aan de rechterkant van de Parel, samen met een rechts Gemak sleutel; en de hoofdtelefoon-aansluiting, USB-mini-USB-poort (kosten druppelen het apparaat wanneer aangesloten) en de linker Gemak toets aan de linkerkant zijkant. The Right Convenience sleutel lanceert de camera en de linkse Gemak sleutel lanceert de Voice dialing aanvraag standaard, maar u kunt configureren om alle toepassingen op het apparaat in het menu Opties te lanceren. De 1.3 megapixel camera samen met de flitser en zelfportret spiegel live op de achterkant van de BlackBerry en de batterij deur is net onder de camera. De SIM-kaart en de MicroSD-kaart leven onder de batterij.

Nederland treft Denemarken, Japan, Kameroen

De loting voor het wereldkampioenschap voetbal in Zuid-Afrika is van start gegaan. Nederland, als een van de groepshoofden, ontloopt waarschijnlijk de grote favorieten.

De 32 deelnemende landen zullen worden ingedeeld in acht groepen van vier landen. Ze zijn verdeeld in vier potten; elke poule zal bestaan uit een team uit elke pot. Nederland zit in pot 1. Er mogen niet meer dan twee Europese landen in een poule komen.

De bezoekers van SpitsNieuws hebben het minste trek in een loting tegen Portugal, zo bleek uit een peiling eerder vandaag.

Groep A
1. Zuid-Afrika
2. Mexico
3. Uruguay
4. Frankrijk

Groep B
1. Argentinië
2. Nigeria
3. Zuid-Korea
4. Griekenland

Groep C
1. Engeland
2. Verenigde Staten
3. Algerije
4. Slovenië

Groep D
1. Duitsland
2. Australië
3. Servië
4. Ghana

Groep E
1. Nederland
2. Denemarken
3. Japan
4. Kameroen

Groep F
1. Italië
2. Paraguay
3. Nieuw-Zeeland
4. Slowakije

Groep G
1. Brazilië
2. Noord-Korea
3. Ivoorkust
4. Portugal

Groep H:
1. Spanje
2. Zwitserland
3. Honduras
4. Chili

Het speelschema van Oranje:

14-06: Nedeland - Denemarken, Soccer City, Johannesburg

14-06: Japan - Kameroen, Free State, Bloemfontein

19-06: Nederland - Japan, Durban, Durban

19-06, Kameroen - Denemarken, Loftus Versfeld, Pretoria

24-06: Denemarken - Japan, Royal Bafokeng, Rustenburg

24-06: Kameroen - Nederland, Green Point, Kaapstad

Man verdacht van maken kinderporno

Justitie verdenkt een 31-jarige man uit Bleiswijk van het verleiden van minderjarige meisjes en het maken van kinderporno. De verdachte zou zich hebben voorgedaan als tienermoeder op een speciale website voor deze doelgroep. Op die manier kwam hij in contact met minderjarige meisjes, maakte het Openbaar Ministerie (OM) in Amsterdam zojuist bekend.

Zeker twee meisjes, van zestien en zeventien jaar oud, hebben volgens justitie een afspraak gemaakt met de Bleiswijker. Hij zou ze 40 euro hebben betaald voor compromitterende foto's. Ook zou hij zich door de meisjes hebben laten bevredigen. De politie sluit niet uit dat de man meerdere meisjes heeft benaderd. Ze doet nader onderzoek, onder meer op de computers van de verdachte. Daarop stonden volgens het OM de betreffende foto's opgeslagen.

Netwerk

De politie heeft de man eind november aangehouden. De raadkamer van de rechtbank in Amsterdam heeft zijn voorlopige hechtenis na veertien dagen geschorst. De man mag zijn strafzaak in vrijheid afwachten. Justitie heeft geen aanwijzingen dat de verdachte de foto's voor commerciële doeleinden heeft gebruikt of verder heeft verspreid. Ook heeft ze geen aanleiding te denken dat hij deel uitmaakt van een kinderpornonetwerk.

Op weg naar een nieuwe wereldorde

Daags voor het begin van de bombardementen op Afghanistan deed de Britse premier Tony Blair in een toespraak tot het partijcongres van Labour een oproep om de aanslagen in de Verenigde Staten ook te benutten om een wezenlijk begin te maken met de inrichting van een nieuwe wereldorde. ‘Het monument (voor de slachtoffers, red.) kan en moet groter zijn dan het simpelweg straffen van de schuldigen.

In de wereldpolitiek lijkt slechts nog plaats voor bombarderen en oorlog voeren. Tony Blair waagde het even om ook bezinning op de agenda te zetten. Maar zijn pleidooi voor een nieuwe wereldorde werd als ‘messianistisch’ afgeserveerd. Gevolg: een pijnlijke stilte aan het politieke front als het om wezenlijke oplossingen gaat. Toch ging Ode in gesprekken en publicaties wereldwijd op zoek naar kiemen voor de nieuwe wereldorde van na 11 september 2001.

Daags voor het begin van de bombardementen op Afghanistan deed de Britse premier Tony Blair in een toespraak tot het partijcongres van Labour een oproep om de aanslagen in de Verenigde Staten ook te benutten om een wezenlijk begin te maken met de inrichting van een nieuwe wereldorde. ‘Het monument (voor de slachtoffers, red.) kan en moet groter zijn dan het simpelweg straffen van de schuldigen. Uit de schaduw van dit kwaad (…) moet voor alle landen de hoop rijzen op een nieuw begin waarin verschillen worden bijgelegd (…) en waarin bovenal plaats is voor rechtvaardigheid en voorspoed voor de armen en de berooiden.’

De toespraak van Blair werd weinig lovend beschreven als ‘messianistisch’. Ofwel: de premier was even de weg kwijt. ‘Gelukkig’ vlogen zijn bommenwerpers enkele dagen later keurig naast de Amerikaanse over Afghanistan. Geen enkele wereldleider heeft sindsdien nog gewaagd enige visie die verder reikt dan oorlog ten toon te spreiden. In de Verenigde Staten zelf is het simpelweg taboe om de ‘strafexpeditie’ van president Bush ter discussie te stellen. Deviante columnisten worden ontslagen en het enige parlementslid, dat tegen de militaire actie durfde te stemmen, is al verschillende malen met de dood bedreigd. Maar ook in eigen land wordt het front achter de oorlogszuchtige Amerikaanse president angstvallig gesloten gehouden. Staatssecretaris Rick van der Ploeg die op de televisie zijn twijfel uitte over de zin van het streven om een heel regime omver te werpen om de daders van de aanslagen te straffen, werd meteen op het matje geroepen bij premier Kok en kreeg de schande van politiek Den Haag over zich heen.

Kok liet kroonprins Willem-Alexander nog wel een algemeen verband tussen armoede en terreur leggen, maar de premier haastte zich om eraan toe te voegen, dat hij ‘geen grammetje’ wilde bijdragen aan ‘de idee dat de verschijnselen van achterstelling en armoede een rechtvaardiging zouden mogen zijn voor het plegen van terreurdaden.’ Dat klinkt vanzelfsprekend. Het probleem is dat terroristen niet de enigen zijn die terreur brengen in deze wereld. De Texaanse hoogleraar journalistiek Robert Jensen zegt in De Groene Amsterdammer (22 september 2001): ‘Deze daad (de aanslagen van 11 september, red.) was niet laffer of verachtelijker dan de massaterreur – het welbewust vermoorden van burgers voor politieke doeleinden – die de Amerikaanse overheid zo vaak tijdens mijn leven heeft gepleegd. Gedurende meer dan vijf decennia hebben de VS in de hele Derde Wereld met opzet burgers aangevallen, of zulk willekeurig geweld toegepast, dat je het niet anders dan terrorisme kunt noemen.’

Vragen genoeg. Wat hebben de VS te zoeken in Zuid-Korea, de Filippijnen, Panama of in het Midden-Oosten? Is het de taak van de VS om in de hele wereld politieagent te spelen? Welke serieuze bemiddelingsrol spelen de Amerikanen in het Midden-Oosten als zij jaarlijks meer dan drie miljard dollar steun geven aan Israël? Is het dan een wonder dat negentig procent van de Palestijnen meent, dat de VS geen eerlijke bemiddelaar zijn? Hoe kunnen de VS denken dat die miljardensteun geen gevolgen zou hebben? De Palestijnse moslims haten de Amerikanen, omdat zij voortdurend het slachtoffer zijn van Amerikaanse bommen en Amerikaanse mitrailleurs. Is dat geen terrorisme? Zoals Katha Pollitt schrijft in het kritische Amerikaanse weekblad The Nation (8 oktober 2001): ‘Waarom in hemelsnaam is het fundamentalistische joden uit Brooklyn en Philadelphia toegestaan om Palestijnen uit hun huizen op de Westelijk Jordaanoever te gooien? Omdat God hen dat land heeft gegeven? Is er één redelijk mens die dat gelooft?’

Er wordt terecht en begrijpelijk gehuild over de tragische dood van onschuldige mensen in het World Trade Center. Op straat in New York stonden mensen -– tegen beter weten in – met een foto van hun geliefde in hun hand, in de hoop dat iemand hen het mooiste nieuws zou kunnen brengen. Maar waar hebben zulke mensen met foto’s de afgelopen jaren nog meer gestaan? Waar zijn de duizenden vermisten uit de tijd van het door de CIA gesteunde bewind van Pinochet in Chili? En hoe konden de machthebbers in Nicaragua dertigduizend burgers vermoorden? En waar zijn de tranen voor de 200 duizend Irakezen die door Amerikaans toedoen zijn gedood in de Golfoorlog? En voor de nog eens tenminste 500 duizend onschuldige burgers die sindsdien in Irak zijn gestorven als gevolg van een Middeleeuws embargo, opgelegd door de VS, zonder dat het de positie van Saddam Hoessein noemenswaardig heeft verzwakt?

De Palestijnse publicist Radi Suudi zegt in Contrast (20 september 2001): ‘Tijdens de drie minuten stilte (de herdenking van de aanslagen in Nederland, red.) werd ik heen en weer geslingerd. Ik voelde de pijn van de slachtoffers, maar tegelijkertijd dacht ik aan de werkster van mijn schoonvader in Jordanië. Ze komt uit Basra in Zuid-Irak. Ze verloor twintig van haar naaste familieleden in de Golfoorlog. Ik dacht: voor die vrouw hangt niemand de vlag halfstok. Dat tekent de spagaat waar veel mensen in zitten, die vertrouwd zijn met de Amerikaanse kant, maar ook met de andere kant van het verhaal. Zij zien net als ik in de kern geen verschil tussen wat er nu gebeurde in New York, en wat er in de zomermaanden van 1982 in Libanon gebeurde, toen het Israëlische leger flatgebouwen met de grond gelijk maakte. Toen zagen we dezelfde beelden van met puin en bloed overdekte mensen. Het gaat om dezelfde minachting voor het menselijk leven.’

Maar de Amerikaanse ‘terreur’ reikt zelfs nog verder. De handelspolitiek van de Verenigde Staten wordt in vele landen als agressief ervaren. Jedediah Purdy van de New America Foundation in Washington schrijft in Die Zeit (20 september 2001): ‘Wat de Amerikanen “mondialisering” noemen en als een vanzelfsprekend proces van economische en culturele integratie voorstellen, ervaren vele mensen als imperialistische heerschappij. Een van de fundamenten van die heerschappij is de macht om de beginselen te bepalen waarnaar anderen zich moeten schikken om aan de wereldeconomie te kunnen deelnemen. En als een van die beginselen per saldo bepaalt, dat “universele waarden worden teruggebracht tot het streven naar winstmaximalisatie” wordt dat als imperialisme ervaren. Dat brengt evenveel haat als loyaliteit voort.’

The Economist (29 september 2001) werpt hier tegenin, dat McDonald’s bevolkingen van ontwikkelingslanden niet onder bedreiging van geweld aan de hamburger helpt en dat ook Nike niet van mensen eist – op straffe van gevangenneming – dat zij sportschoenen dragen. ‘Als mensen die producten kopen, doen ze dat omdat zij ervoor kiezen en niet omdat de mondialisering hen daartoe dwingt.’ Toch symboliseert de opmars van McDonald’s en Nike in de wereld de veronderstelling van de rijke landen – onder aanvoering van de VS – dat alle mensen ter wereld zo willen leven als zij. En 11 september maakt ook duidelijk dat die veronderstelling verkeerd is. Overigens onderschrijven ook niet alle Amerikaanse autoriteiten de officiële visie dat de mondialisering uiteindelijk iedereen ten goede komt. In een recente toekomstvisie van het US Space Command wordt investering in een militair ruimteschild bepleit met het argument dat ‘de mondialisering van de wereldeconomie zal doorzetten met een toenemende kloof tussen de have’s en de have-nots.

Een saillant detail in die tegenstelling is het feit dat de moslimwereld de afgelopen eeuw in het bijzonder is achtergebleven ten opzichte van de wereldwijde vooruitgang. Behalve de sjeiks aan de Perzische Golf en in beperkte mate Turkije en Maleisië, is er geen enkel islamitisch land in geslaagd toe te treden tot de gelederen van de industrielanden. Ze kampen allemaal met uit de hand gelopen bevolkingsgroei, hoge werkloosheid en dus veel boze, gefrustreerde, jonge mannen. Die omstandigheden voeden de terugval op de religie, omdat al het andere niet werkt. De islam biedt enige mate van veiligheid en geborgenheid – primaire levensbehoeften waarin de staat niet kan voorzien. In deze arme landen is ‘de moskee de enige oase, niet alleen van schoonheid, maar ook van ordelijke en coherente cultuur’, aldus Anatol Lieven in Prospect (oktober 2001).

‘Natuurlijk heeft deze terreur iets te maken met de verhoudingen in de wereld’, zegt ook een vooraanstaande Nederlandse ondernemer die anoniem wil blijven ‘omdat kritiek op de oorlogszucht van de Verenigde Staten buiten de huidige vorm van “politiek correct” valt’. ‘We moeten het kwaad adequaat tegemoet treden. Maar als het daarbij blijft, verstaan we de signalen niet goed. Blair heeft gelijk en het is treurig dat hij als “verdwaald” werd afgeschilderd. Er tekent zich een scheiding af binnen het kapitalisme. Enerzijds staat de wereld van Wall Street die jaarlijks een stijging van de winst per aandeel met minimaal tien procent eist. Dat streven dwingt tot de exploitatie van mens en natuur, die aan de basis ligt van het grote verschil tussen arm en rijk en de milieuvervuiling in de wereld. Aan de andere kant staat het maatschappelijk verantwoord ondernemen. Thans is aan de orde de agenda van de mensen die ten onrechte anti-globalisten worden genoemd. Die beweging staat voor economische ontwikkeling met respect voor mens en natuur en voor een hervorming van de uitgangspunten voor de wereldhandel. Dat is een hele positieve boodschap die de aandacht verdient.’

Het is een boeiende gedachte om de gebeurtenissen van 11 september te zien als een opstapje voor een dialoog over de toekomst van de wereldeconomie die recentelijk in Seattle en Genua nog niet kon worden gevoerd. In Den Haag zegt VNO/NCW vice-voorzitter Elco Brinkman: ‘Het begint in Noordwest-Europa bij wat bondskanselier Kohl destijds “vervetting” noemde: in elke woonkamer een televisietoestel. De vraag is of je daarin nog moet investeren. We moeten de – door consumptie gedreven – economie bijdraaien in de richting van een economie die ook andere producten levert, zoals goed onderwijs, gezondheidszorg, waar mobiliteit kansen heeft in steden die mooi en schoon zijn. Als je al niet in eigen huis bereid bent om de vraag van de zinvolheid van investeringen aan de orde te brengen, dan kan je een fantastisch verhaal ophangen over de wereldeconomie, maar het begint híer. Het enige wat we doen, is een soort “postgiro-activisme”. Begrijp me goed: ik vind dat prima. Maar de aandacht voor ver weg moet niet een vlucht worden voor wat we in eigen land doen. Dat is een soort nieuwe luiheid. De economie draait echter op de mensen die het doen.’

Van Brinkmans aandacht voor de ‘thuiseconomie’ is het een kleine stap naar decentralisatie van de wereldeconomie, waarin het streven naar regionale zelfvoorziening dient ter ondersteuning van culturele samenhang en sociale saamhorigheid. Respect voor lokale en regionale cultuur is van cruciaal belang voor het politieke evenwicht in landen op de weg van economische ontwikkeling. Die decentralisatie betekent niet het einde van de wereldhandel, maar verlegt de koers van de huidige ongeremde vrijhandel naar de handel in overschotten nadat lokale behoeften zijn vervuld. De Amerikaanse auteur en hoogleraar Herman Daly onderscheidt zulke internationale handel van het proces van mondialisering dat thans gaande is. Mondialisering gaat over uniforme regels, aldus Daly, over een wereld waarin goederen en geld kunnen bewegen zonder dat individuele landen daarover iets te zeggen hebben. Internationalisering betekent handel tussen landen. Die landen bepalen hun eigen standaarden en het is aan andere landen om vast te stellen of zij daarmee zaken willen doen.

Zulke wijzigingen in de handelspolitiek betekenen overigens niet het einde van de mondialisering, zoals de auteur en voormalige Peruaanse presidentskandidaat Mario Vargas Llosa terecht vaststelt in een recent essay in Reason (juli 2001). Hij wijst erop dat het proces van mondialisering niet alleen de economie betreft, maar ook de kans biedt voor de verspreiding van wezenlijke, universele waarden zoals democratie, verdraagzaamheid, vrijheid en pluralisme. Waar economische verschillen tussen arm en rijk juist een voedingsbodem voor terreur kunnen zijn, dagen die waarden het terrorisme uit op een duurzamere wijze dan middels een ‘oorlog die oorlog moet beëindigen’. Want oorlog als een middel om veiligheid te verwerven, blijft een paradox. ‘Oog om oog’ maakt iedereen blind, kopte Die Zeit (27 september 2001). En de Amerikaanse auteur Wendell Berry schrijft in Grist Magazine (oktober 2001): ‘Het doel van oorlog is niet vrede, maar overwinning. Iedere overwinning die door geweld wordt verkregen, rechtvaardigt dat geweld en leidt tot meer geweld.’

Voorbij de wraak van Bush ligt immers uiteindelijk het verlangen naar veiligheid van de Amerikaanse – en Europese – burgers. Oorlog biedt geen veiligheid. Maar ook hekken en gevangenissen beschermen niet tegen terrorisme. De nestor van de Israëlische vredesbeweging Gush-Shalom, Uri Avneri, zegt in De Groene Amsterdammer (22 september 2001): ‘Je kunt een miljoen muggen doden, maar er zullen er miljoenen méér voor in de plaats komen. Als je er vanaf wilt, moet je het moeras droogleggen. Iemand wordt niet op een ochtend wakker en zegt tegen zichzelf: vandaag ga ik een vliegtuig kapen en zelfmoord plegen. Zo’n beslissing groeit in iemands geest, in een traag en lang proces dat jaren duurt.’

Hoe voorkom je dat nu meer geesten worden verwond die in de toekomst voor nieuwe terreur kunnen zorgen? De Amerikaanse psychiater Marshall Rosenberg verbleef een groot deel van zijn leven in de ergste oorlogsgebieden, zoals Rwanda, Burundi, Kroatië en het Midden-Oosten. Door middel van wat hij geweldloze communicatie noemt, brengt hij daders en slachtoffers bij elkaar. Door naar elkaar te luisteren, worden monsters weer mensen. ‘Dat gaat verder dan de andere wang toekeren. Het betekent dat je bereid bent je in te leven in de angsten, pijn, woede en diepe verlangens die verborgen liggen achter de aanval. De vijand is dan ineens geen monster meer dat je aanvalt, maar een mens dat bang is en zichzelf wil beschermen. Het doel van elkaar te straffen, verandert dan in een verlangen elkaar bij te staan om de problemen op te lossen’, zegt hij. Alleen al in het Midden-Oosten kunnen oneindig veel van dergelijke gesprekken worden gevoerd die de mensheid voor veel kwaad kunnen behoeden.

Voor veiligheid is het van belang dat het overbruggen van verschillen het eerste punt op de agenda van de wereldpolitiek wordt. Er bestaat geen effectievere remedie tegen terrorisme. Het is veel geschreven: het WTC in New York stond als een symbool voor de Amerikaanse – en westerse – rijkdom. Als een symbool voor stijgende beurskoersen en winstmaximalisatie. Na 11 september is één ding duidelijk: veiligheid is thans een hoger doel dan winstmaximalisatie. Dat feit bepaalt de richting van de weg naar een nieuwe wereldorde.

Britten sluiten UFO-departement

Het Britse ministerie van Defensie heeft het UFO-departement na vijftig jaar gesloten. De Britten konden de kosten ervan niet meer verantwoorden.

Het ministerie verklaarde dat er geen aanwijzingen waren voor een bedreiging voor Groot-Brittannië, of bewijs voor buitenaards leven. Dit ondanks duizenden meldingen van burgers aan het UFO-departement.

"Er is geen voordeel voor Defensie te halen uit dergelijke onderzoeken en het zou een ongepast gebruik van Defensiebudget zijn", zo verklaarde het ministerie. De Britten gaan zich meer richten op belangrijker zaken, zoals de oorlog in Afghanistan.

Poolstation Prinses Elisabeth ontwaakt uit winterslaap

Drie militairen hebben het poolstation Prinses Elisabeth op de zuidpool bereikt om het station te heropenen na de winter op Antarctica die volgde op de opening van de basis in februari. Dat heeft het ministerie van Defensie aangekondigd.

Basiskamp
De eerste deelnemers van de expeditie BELARE 2009-2010 kwamen op 12 november aan bij het onderzoeksstation. Er werd een basiskamp gebouwd om alles in gereedheid te brengen om onder meer de actieve systemen te integreren, de bedrading van het datanetwerk af te werken en een platform voor de satellietantenne te bouwen.

Er maken drie militairen deel uit van BELARE. Zij staan in voor het onderhoud van de voertuigen en machines van het poolstation. Midden december krijgen ze het gezelschap van twee andere militairen. In totaal moet BELARE uit 17 mensen bestaan. (belga/eb)

Winterbroeken. Trends en slanktips

De broeken voor de komende winter zijn in één woord 'cool'. Keus genoeg. Maar welke broek past nu het beste bij jouw figuur?

De broeken voor de komende winter zijn in één woord 'cool'. Ze zijn er in alle mogelijke modellen. Van skinny tot wijd. Met hoge of lage taille. Met bandplooi en zonder. Klassiek of heerlijk rock. En wie origineel wil zijn, gaat voor een harembroek. Keus genoeg dus. Maar welke broek is nu het beste voor jouw figuur?

Dikke dijen? Ga voor wijde pijpen

Heb je stevige dijen kies dan een broek met wat wijdere pijpen. Hoe wijd? Niet te wijd want anders werkt de broek tegen je. Houd als regel aan dat de broek niet om je dijen mag spannen.

Brede heupen? Ga voor een bootcut model

Een bootcut broek helpt om brede heupen te camoufleren. De uitlopende vorm vanaf je knieën brengt je silhouet in balans.

Korte benen?

Er zijn heel wat trucjes om je benen langer te laten lijken:
1. Ga voor een hoge taille. Met een hoge taille en een korte top kun je er heel wat centimeters bij smokkelen

2. Draag hoge hakken onder je broek. De langste benen krijg je als je broek over je schoenen valt (en niet erboven)

3. Ga voor een broek met een vouw

4. Ga voor een krijtstreepbroek. Net zoals de vouw hierboven werkt dit in de lengte

5. Ga voor een rechte broek (met rechte pijpen). Dit model slank af omdat de lijn van je benen niet onderbroken wordt.

Buik(je)?

Ga voor een broek met een niet te hoge en niet te lage taille. Een te lage taille zorgt voor een 'overpuilende buik', een hoge taille kan je buik accentueren. Vermijd verder bandplooibroeken. Een broek met een zijrits en een plat voorpand kleed het mooist af (perfect met iets langs erop).

Dikke kuiten?

Vermijd driekwart broeken die je kuiten accentueren en draag geen skinny broeken die strak om je kuiten sluiten. Een bootcut model is perfect voor jou.

Dikke billen?

Draag broeken met wijde pijpen of met een bootcut. Ze zorgen ervoor dat je billen er kleiner uitzien.

Cellulitis? Vermijd strakke broeken en dunne materialen

In de winter zal cellulitis niet zo gauw een probleem vormen (tenzij je leggings draagt). Vermijd in ieder geval te strakke broeken en dunne materialen.
Oversize?

Kies altijd de maat die je daadwerkelijk nodig hebt. Kleed het breedste deel van je lichaam zodat je heupen, billen en dijen allemaal goed in de broek passen. Is de broek op sommige punten te groot, laat 'm dan vermaken zodat 'ie perfect zit.

Modellenfiguurtje (we hate you :-)? Ga dan voor skinny jeans

Heb je een modellenfiguurtje (we benijden je!), neem het er dan van en ga voor die skinny jeans of broek.